Πού παν οι κόσμοι όταν πεθαίνουν;
Πού πάνε;

Είμαι εξωγηίνος έχω έρθει απ΄το διάστημα
απ΄τον πλανήτη Namek τον Krypton
ή τον Κ-PAX
δεν θυμάμαι δε με νοιάζει πολύ
περαστικός απ΄τη γη
περαστικός όσο και συ
νιώθω ξένος με σας
σαν τον Μερσώ του Καμύ
νιώθω ξένος με σας μα δε θα κάτσω πολύ

Πού παν οι κόσμοι όταν πεθαίνουν;

είμαι ενέργεια δεν έχω μορφή
είμαι μόρια φωτός συνείδηση και ροή
είμαι ιός είμαι ιδέα βρήκα ένα ξενιστή
συμβιωτικά παρασιτώ με ενα χιμπατζή
σου λύνω εγώ την απορία δεν υπάρχει ψυχή
είναι ψευδαίσθηση ανάγκη
άμυνα εγκεφαλική
δεν υπάρχει άλλος κόσμος
ή
υπάρχουν πολλοί;
τρέφεις την όρεξη και συ για να τον δεις να καεί;

η καταστροφή του κόσμου όμως δεν έρχεται ποτέ
είναι απ΄το ίδιο υλικό με τη θρησκεία σου
μια πρωτόγονη ευχή δεμένη με το DNA και
προσεύχεσαι κρυφά στο δήμιο ή στον σωτήρα σου
είναι εύκολο να δεις πως είμαστε μηχανές βιοχημικές βιολογικές μα μηχανές
με προβλέψιμες
συμπεριφορές με τάσεις μιμητικές
με έφεση στο να ακούν και να υπακούν εντολές

Πού παν οι κόσμοι όταν πεθαίνουν;

πειθύνιοι εργάτες ψυχανάγκες πελάτες
παραμόρφωμένες πλάτες που κρατάν τον ουρανό
ένας θρόνος από πτώματα
υψώνεται στον θόλο μα
δεν διακρίνω το ποιός κάθεται από εδώ
ο θεος;
η σημαία;
το δολλάριο;
το ευρώ;
ο θεός η σημαία το δολλάριο το ευρώ
ζούμε συλλογικές ψυχώσεις
μια μαζική παραίσθηση
σκοτώνονται σκοτώνουν πλέον δεν τους κάνει αίσθηση
κι όποιος ξεφεύγει απ΄τη ψευδαίσθηση είναι ψυ
ε;
κλείστε τον σε ψυχοκελί με αγωγή
η συνταγή είναι στο περίπου
δε θα σαστε ελεύθεροι ποτέ
κάποιοι θα λείπουν
είναι τακτική του κτήνους να βαφτίζει τρελούς
τους εξωγηίνους
έχει δίπλα του τη μάζα
τη δύναμη του πλήθους και ένα σύμπαν φτιαγμένο από
προτόνια
ηλεκτρόνια
νετρονια
και ηλίθιους

Πού παν οι κόσμοι όταν πεθαίνουν;
ακόμα δε κατάλαβες;
δεν έχει σημασία που πάνε
δεν έχει σημασία αν πεθαίνουν
τι σημασία έχει ο θανατός σου, ο θάνατος των άλλων
τι αξία έχει η ηθική σου
η καριέρα η οικογένεια ή η ζωή που επέλεξες?
τα πάντα είναι ρευστά και τυχαία
θες να έχεις το ύφος της σιγουριάς ε;
όμως καμία βεβαιότητα
δεν αξίζει όσο μια νύχτα με μια γυναίκα που γουστάρω
καμία ιδεολογία
δεν μεσυγκινεί όσο το ηλιοβασίλεμα και το χάραμα μαζί σου
και αν μια μέρα πεθάνω
τι;
τώρα έχω τα χέρια της στα χέρια μου
νιώθω τη καυτή άσφαλτο κάτω απ΄τα πόδια μου
μυρίζω το αλάτι της θάλασσας
ακούω τη βαβούρα της πόλης
κανένας δεν έχει δικαίωμα να κλάψει για κανέναν
κατάλαβες;
πώς μπορείς να σαι τόσο ματαιόδοξος;
δεν νιώθεις και συ την τρυφερη αδιαφορία του σύμπαντος;
η ζωή ξεκινάει τώρα
τι σημασία έχει η ηλικία
ο χρόνος δεν υπάρχει
τι είναι τα χρόνια;
ταξίδια μόνο γύρω απότον ήλιο