Σήμερα θα’μαι τόσο κι άλλο τόσο, όσο θες εσύ
Μισός σκουριά μισός αστρόσκονη
Σήμερα βράδυ στο λιμάνι θα ‘μαι κάτα τη μία
Με μια αυτοσχέδια σχεδία
Απ’τη σαλούγκα ταξίδι στην άκρη του γαλαξία

Πώς πέφτεις προς τα πάνω;
Ακολούθα τον σαμάνο!

Το κάνε να φαίνεται όμορφο στον κόσμο να το δώσει
Να φαίνεται σαν πτήση, η ελεύθερη του πτώση
Δεν ήθελε πολλά, δεν τον σκοτίζανε ζόρια
Ήθελε μόνο ένα τσιγάρο, έναν ρυθμό και δύο πόδια
Ήταν στοίχημα ζωής δεν ήταν λόγια

Μην φορέσεις μαύρα σήμερα δεν πάει με το τραγούδι
Φόρα ό,τι βρεις και ραντεβού ξέρεις που
Σύννεφο μοναχικό είσαι που μυρίζει μπαρούτι
Η μουσική σου είναι παντού μα αυτοί εκρήξεις ακούν

Κι αν είναι η ζωή μαρτύριο, υποφερείς υπέροχα!
‘’Αυτό ήταν κοπλιμέντο; ή απόπειρα για αστείο;’’
Μάλλον τίποτα απ΄τα δύο μα άμα θέλεις γέλα ελεύθερα
Ήθελα κάπου να το πάω μα μπερδεύτηκα

Σήμερα θα μαι τόσο όσο θες εσύ,
Μισός χαρά μισός απόγνωση
Σήμερα σε πιάνω απ’το χέρι να σου πω :
‘’μη τις φυτεύεις!’’
Τις άσχημες σου μέρες μην ξεχνάς να χορεύεις

Κι ήμουν θλιμμένος! Τόσο θλιμμένος συγγνώμη!
Λάθη πάθη κι ενοχές μαλακισμένες, με ξες
Έχασα τόσο χρόνο με τα μη και τα δεν
Και αν με ρωτάς πόσο ακόμα θα χορεύουμε;
Θα σου πω
Όλη μας τη ζωή και λίγο ακόμη
Κλείσ’τη θλίψη σε μπουκάλι πέτα την στο νερό
Θα σου πω πως υπάρχουν, τόσοι πλανήτες, τόσοι κόσμοι
Που περιμέναν αιώνες καρτερικά να σε δουν
Θα σου πω
Υπάρχουν τόσες θάλασσες ακόμη με ανεξερεύνητα φαράγγια
Αχορτάγράφητους βυθούς,
Πως θα ‘ρθουν μέρες, μ’ακούς;
Με καφέ και μουσική
Που θα ξυπνήσουμε πρωΐ, που θα ξυπμήσουμε μαζί
‘’Βάλε τις μπάντες που ακούγαμε μικροί’’ θα μου λες
Σήμερα ρίχνουμε πιστόλι στη δουλειά και το στρες
Σήμερα θα τεμπελιάσουμε χωρίς ενοχές
Να ξαναγίνουμε αυτοί που ‘μασταν κάποτε, θες;


Σήμερα θα’μαι τόσο κι άλλο τόσο, όσο θες εσύ
Μισός σκουριά μισός αστρόσκονη
Σήμερα βράδυ στο λιμάνι θα ‘μαι κάτα τη μία
Με μια αυτοσχέδια σχεδία
Απ’τη σαλούγκα ταξίδι στην άκρη του γαλαξία

Πώς πέφτεις προς τα πάνω;
Ακολούθα τον σαμάνο!

Κι είναι όμορφη η ζωή κι ας κάνει άχημα κόλπα
Δεν μπορείς να χάσεις κάτι αν δεν το απέκτησες πρώτα
Όλα πίσω γυρνάνε, όλα έχουν ένα αντίτιμο
Ο θάνατος λοιπόν είναι που σε κάνει πολίτιμο
Το φθαρτό! Το τρωτό!
Το μωβ σου αντιανεμικό
Το ανεπανόρθωτο του να τ’αφήσεις γι’ αύριο και αυτό
Οι ουσίες και τα ξύδια, οι περιπέτειες, τα ταξίδια
Κανείς δεν έμαθε τα βήματα σ’αυτό το χορό
Κι ίσως είναι κακή ιδέα, μα το μάθαμε πια
Πως αυτό δε σημαίνει δε θα περάσουμε καλά
Πέτα τα όλα στο νερό, κράτα μόνο αυτό το λίγο
Τη γλυκιά μελαγχολία για έναν κόσμο που δε θα’ρθει
Τη νοσταλγία για ένα μέρος που ψάχνεις και δεν υπάρχει
Σου γράφω από αγάπη και από καύλα και από ανάγκη
Μια οδύσσεια χωρίς νόστο, νιώστο! Χωρίς ιθάκη

Στα ξανάπα σε κομμάτι...
Κάτσε να δεις τί έλεγε

Το σύμπαν διαστέλλεται διασπάται και
Σήμερα θα μαι τόσο όσο θες εσύ,
Μισός χαρά μισός απόγνωση
Σήμερα σε πιάνω απ’το χέρι να σου πω :
‘’μη τις φυτεύεις!’’
Τις άσχημες σου μέρες μην ξεχνάς να χορεύεις

Σήμερα θα’μαι τόσο κι άλλο τόσο, όσο θες εσύ
Μισός σκουριά μισός αστρόσκονη
Σήμερα βράδυ στο λιμάνι θα ‘μαι κάτα τη μία
Με μια αυτοσχέδια σχεδία
Απ’τη σαλούγκα ταξίδι στην άκρη του γαλαξία

Πώς πέφτεις προς τα πάνω;
Ακολούθα τον σαμάνο!

-Όμως αγάπη μου ξέρεις, δεν υπάρχουνε σαμάνοι,
Κι αφού σαμάνοι δεν υπάρχουν εσύ πώς θα τους βρεις;

-δε το σκεφτηκα και τόσο, το τραγούδι έτσι πάει
Κι αφού σαμάνοι δεν υπάρχουν οι σαμάνοι είμαστε εμείς