3πδ


Στα χέρια μου κρατώ το υλικό που φτιάχνει όνειρα
Μα η νύχτα μ’ άφησε χωρίς λεφτά και φαντασία
Ο ήλιος ανακλάται σαν απόηχος στα απόνερα
και γω ταξιδεύω σε κάποιον άλλο γαλαξία

Στην πολιτεία χαμένος, κάπου στραβά αφημένος
Απ΄τα πολλά, φορώ γυαλιά και κατεβαίνω παραλία
Γελάμε ακόμα μα, όλα πάνε στραβά
Δε νιώθω τίποτα επιτέλους στο μυαλό μου ησυχία

Στα χέρια μου κράτώ το υλικό που φτιάχνει τ’ άστρα
Κάπου μου πεσε το βράδυ και τη μέρα δε λάμπει
Σαν κόκκος στην άμμο, σαν εσένα στην άβυσσο
..ίσως το πια ,ίσως όχι, ίσως το ‘χω ανάγκη

Κάτω γρασίδια στο λευκό με ένα γαλάζιο φωτεινό,
Όχι το άσχημο εκείνο της σημαίας,
Χσμογελώ κι αποτυπώνω τον ορίζοντα πάνω μου,
Όπου πάω κουβαλάω έναν κόσμο λαθραία

Μια πιθανότητα, συνδεσιμότητας
Δυό δίκτυα εξελίσσονται ταυτόχρονα,
Το διαδίκτυο, το ανθρώπινο υποσυνείδητο,
Ο κοσμικός ιστός, και η παρεγκεφαλίδα μου
Η φασμάτική πυκνότητα του σύμπαντος μπροστά μου
Η φανταστική ομοιότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου
Η φαινομένική ικανότητα του ‘’ό,τι θέλω κάνω’’
Η αβάσταχτη μικρότητα του ‘’δεν παίζει σάλιο’’

Το φως παιχνιδίζει, το φως ιριδίζει,
Τα μάτια μου ερεθίζει δες τον ήλιο δακρύζει

Γύρω - γύρω απ’την λαγότρυπα μα μέσα δε πέφτω
Παραφυλά στα θεοσκότεινα η Αρρώστια, δε πέφτω
Παραμιλά φλόου ρομποτικά μα σου πα δε πέφτω
Καταρριπάς αποχαυνωτικά και ακόμα δε πέφτω

Με κοιτά απ΄την κλειδαρότρυπα, δε πέφτω το έχω
Παραπατώ χωρίς ταυτότητα, δε πεέφτω το έχω
Ναι, κατά πάσα πιθανότητα, δε πέφτω το έχω
Μονά - ζυγά, πόνο ζητά κι όμως ακόμα δε πέφτω


Το φως παιχνιδίζει, το φως ιριδίζει,
Τα μάτια μου ερεθίζει δες τον ήλιο δακρύζει







Atrox


Πες είμαι εδώ bruh, σ’ άγαπάω bruh
Όσο απορροφώ φυσικό φως μεσ’την ίριδα
Θα μαι τυφλός μα πονάω, καλύτερα
Όσο νιώθω πόνο ζωντανός είμαι σίγουρα
Λές να ναι αυτό άληθινό ή ούτε καν
Τρέμοπαίζουν χρώματα πάνω στα πολυόροφα
Άγγελοι τραγουδούν στην πόλη μας σήμερα
Φορέσαν πρόσωπα δαιμόνων ψάλλουν εμβατήρια
Όταν νύχτες μιλούν απαιτούν να εξομολογηθούμε στο χάος
Βάλτο kick δυνατά και το τούμπανο μπάσο
Να πικάρουν τα mics να ακουστούμε στο διάολο
Με μουντού και κονιάκ στο κουτούκι του Zaf
Δεν ακουν Budhalla! Πάμε λάιβ πάμε ραπ
Στα γρασίδια λευκού με μια μπυρα το σούρρουπο
Μιλάμε για πίτσες και ρευόμαστε το μπούκοβο
Ψυχρά παίζω μπορεί στην κάμπυλωσή του χωροχρόνου
μέχρι να γίνει το μοιραίο βήμα
Γιατί να κλαιγόμαστε μου λέει
Θα με βρούνε πεθαμένο παραλία με κοκτέιλ

Γιατί να κλαιγόμαστε μου λέει
Θα με βρούνε πεθαμένο παραλία μεένα κοκτέιλ
Ε - ει! Μην υποκρίνεσαι
Το ξέρουμε πως δεν είσαι και ο πρώτος που υποφέρει
Αγάπησες πολύ αυτόν τον κόσμο όταν γεννήθηκες
Για αυτό και έχεις την δύναμη για να τον καταστρέψεις

Ε, μην υποκρίνεσαι
Δεν είσαι ούτε η πρώτη ούτε η μόνη που υποφέρει
Δεν θέλει κάτι wow απλά γίνε αυτό που είσαι
Οι ήλιοι αποτελούνται από τα πιο απλά στοιχεία

Γύρω - γύρω απ’την λαγότρυπα μα μέσα δε πέφτω
Παραφυλά στα θεοσκότεινα η Αρρώστια, δε πέφτω
Παραμιλά φλόου ρομποτικά μα σου πα δε πέφτω
Καταρριπάς αποχαυνωτικά και ακόμα δε πέφτω

Με κοιτά απ΄την κλειδαρότρυπα, δε πέφτω το έχω
Παραπατώ χωρίς ταυτότητα, δε πεέφτω το έχω
Ναι, κατά πάσα πιθανότητα, δε πέφτω το έχω
Μονά - ζυγά, πόνο ζητά κι όμως ακόμα δε πέφτω

Γύρω - γύρω απ’την λαγότρυπα μα μέσα δε πέφτω
Παραφυλά στα θεοσκότεινα η Αρρώστια, δε πέφτω
Παραμιλά φλόου ρομποτικά μα σου πα δε πέφτω
Καταρριπάς αποχαυνωτικά και ακόμα δε πέφτω

Με κοιτά απ΄την κλειδαρότρυπα, δε πέφτω το έχω
Παραπατώ χωρίς ταυτότητα, δε πεέφτω το έχω
Ναι, κατά πάσα πιθανότητα, δε πέφτω το έχω
Μονά - ζυγά, πόνο ζητά κι όμως στο τέλος
Πέφτω