Αν δεν φοβόσουν τις συνέπειες για πες, τι θα μου έκανες;
Μου έβγαλες τα μάτια μετά γέλασες
Σου πα ‘’σ’αγαπώ και δεν αξίζει’’ μα επέμενες
Φόρεσες τα μάτια μου και έφυγες

για πες, τι θα μου έκανες;
Μου έβγαλες τα μάτια μετά γέλασες
Σου πα ‘’σ’αγαπώ και δεν αξίζει’’ μα επέμενες
Φόρεσες τα μάτια μου και

Ήτανε πέντε παρά δυό λεπτά,
Καθόμασταν κοιτούσαμε τα χρώματα,
Δεν είπαμε κουβέντα, ποιό το νόημα;
Ένα τσιγάρο στα δύο, τρίζαν τα δόντια απ’το κρύο,
Μα ήμασταν ψεύτες και οι δύο

Εγώ δεν είχα μάτια πια, κι εσύ είχες τα δικά μου
Τα χρώματα ήταν πρόφαση θυμάμαι
Αυτό που δε θυμάμαι είναι ποιανού ήταν το πλάνο,
Το σχέδιο

Ερωτευμένοι με τον πάγο, ό,τι κι αν αυτό σημαίνει
Δεν μιλήσαμε καθόλου, κοιτιόμασταν μαγκωμένοι
Η Ορφανίδου, τα αδέσποτα γατιά το σκοτάδι
Σαρκοφάγο, μου τρώει συκώτι, καρδιά στομάχι

Σκόνταψα, πάνω στο οχτώ, κι έτσι το ‘ριξα
Έπεσα, μέσα στην λακούβα των δυό κύκλων του κι απόρησα,
Πώς έφτιαξα, το άπειρο στο άκυρο
Και πώς μέσα του χώρεσα;

Μου είπες να μην κρύβομαι πίσω απ’το δαχτυλό μου
Κρύβω ανάμεσα σε λέξεις ό,τι δε θες να ακούς
Κι όταν πεθάνω, Που παν οι κόσμοι πού χω στο μυαλό μου;
Οι άσκοπες βόλτες, τα ηλίθια αστεία μου, πού;

Δεν είμαι τρελός το ξέρω,
απλά προσπαθώ να πιάσω την συχνότητα
από την πραγματικότητα που θέλω και θα φύγω

Είμαι ηλίθιος το ξέρω, μα μεταξύ μας,
Νομίζω θα σου λείψω λίγο


για πες, τι θα μου έκανες;
Μου έβγαλες τα μάτια μετά γέλασες
Σου πα ‘’σ’αγαπώ και δεν αξίζει’’ μα επέμενες
Φόρεσες τα μάτια μου και έφυγες

για πες, τι θα μου έκανες;
Μου έβγαλες τα μάτια μετά γέλασες
Σου πα ‘’σ’αγαπώ και δεν αξίζει’’ μα επέμενες
Φόρεσες τα μάτια μου και

Νομίζω πως υπάρχεις μόνο για να βασανίζομαι
Για να δεις μόνο το πως κατεδαφίζομαι
Δε ξέρω καν πώς έγινε, δεν είμαι εγώ το ορκίζομαι
Ξέρω πως μ’αγάπησες, αλλιώς πώς να το πίστεψες;

Νομίζω μου χει αφήσει κάποιο οίδημα,
Δεν την κυοφορώ μα ‘ναι μαζί μου ακόμη
Είχες δίκαιο σκεφτόμουν μόνο το πήδημα
Κι ήμουν ανάμεσα σε μας και το μπαλκόνι

Δάγκωσες το κάτω χείλος σου,
Πίεσες το χέρι σου στο στήθος μου
Ξάπλωσα μου γέλασες, σκαρφάλωσες επάνω μου
Ήσουν γυμνή τεντώθηκες και τότε έγινες μάρμαρο

Χάρηκα που ήσουν εσύ η ταφοπλακά μου
Χαμογέλασα και έκλεισα τα μάτια μου
Πάντα το ‘ξερα! Εσύ θα ήσουν η ταφοπλακά μου

Σου ‘πα μην στεναχωριέσαι, συμβαίνει
Πιο ερωτεύσιμοι είναι οι άνθρωποι που ΄ναι τραυματισμένοι
Κακές επιλογές και πανέμορφες ιστορίες
Το ανθρωπάκι πίσω από το μετωπό τις αφηγείται
Στον δρόμο προς την κόλαση και γω τις κάνω ρίμες

Δεν είμαι ψεύτης ακριβώς,
οι συνάψεις μου απλά βρίσκονται σε αποδιοργάνωση
Δεν είμαι ψεύτης ακριβώς,
απλά ό,τι σου λέω έχει μια δεύτερη ανάγνωση

Κι ακόμα παίζει με τις σκέψεις μου όταν κυκλοφορώ
Πειράζει τις συνάψεις στον μετωπιαίο λοβό


Αν δεν φοβόσουν τις συνέπειες για πες, τι θα μου έκανες;
Μου έβγαλες τα μάτια μετά γέλασες
Σου πα ‘’σ’αγαπώ και δεν αξίζει’’ μα επέμενες
Φόρεσες τα μάτια μου και έφυγες

για πες, τι θα μου έκανες;
Μου έβγαλες τα μάτια μετά γέλασες
Σου πα ‘’σ’αγαπώ και δεν αξίζει’’ μα επέμενες
Καλή τύχη, χαιρετίσματα στους δαίμονες